Ik was gisteren in het ziekenhuis voor mijn jaarlijkse controle.
Altijd weer spannend.
Ik voel mij goed, maar dat is geheel iets anders dan dat daadwerkelijk ook alles goed is.
Ik weet dat ik goed bezig ben met gezond eten...... maar toch.
Echter ik weet ook dat dit niet voldoende is, er komt veel meer bij kijken.
Je lichaam moet in balans zijn, in harmonie of hoe je het wil noemen.
Het gaat om het totale pakket;
goede voeding
in beweging zijn
genoeg slaap
het voorkomen van chronische stress
Toen ik 2 jaar de uitslag borstkanker kreeg dacht ik altijd dat ik goed bezig was.
Nu echter weet ik beter.
Ik was al aardig op de goede weg met voeding, maar was veel te weinig in beweging en ik had last van stress.
Nu is alles in harmonie, dit weet ik daar ik mij nog nooit zo goed gevoeld heb.
Ik heb gewerkt aan de binnenkant en dit straalt nu ook uit naar de buitenkant.
Terwijl ik daar zit te wachten slaat toch de twijfel toe.
Gaat dit lichaam mij nu, opnieuw, in de steek laten.
De mammografie
En daar zat ik dan te wachten op mijn beurt, volkomen rustig al zeg ik het zelf.
Dan hoor ik mijn naam.
Het gaat nu gebeuren.
Ik kreeg complimentjes over hoe relaxed ik was en hoe goed ik mijn schouders kon ontspannen.
Mooi dacht ik, relaxed mede door mijn yogalessen en die ontspannen schouders mede door mijn fysiotherapeut.
Maar voor mij was dit nu niet zo belangrijk, de uitslag die is belangrijk.
Na 20 minuten was ik klaar, kon mij weer aankleden en even wachten of de foto's gelukt zijn.
Als deze gelukt zijn dan mag ik naar de chirurg voor de uitslag.
Echter na een paar minuten krijg ik te horen dat er 1 foto extra genomen moet gaan worden.
Er was iets niet duidelijk, volgens de radioloog, en hij wilde nog een extra foto nu gemaakt vanuit een geheel andere positie.
Mijn hartslag ging omhoog en ik dacht ' O God nee, alstublieft geen foute boel.'
Dus opnieuw uitkleden, die extra foto gemaakt en wachten maar weer op de dingen die komen gaan.
En ja, gelukkig die foto is duidelijk, de radioloog ziet en weet genoeg.
Dit is nog geen garantie dat alles in orde is, dit is alleen een bevestiging dat de foto's gelukt zijn.
De uitslag
Nu op weg naar de wachtkamer.
Terwijl ik wacht, lees ik iets en kijk wat om mij heen.
Dan gaat er een deur open en ik hoor mijn naam.
Ik kijk naar die deur en ik weet gelijk dat alles in orde is.
Er gaat een luikje open in mijn hersenen en ik zie het beeld terug van 1 jaar geleden.
Diezelfde deur ging open.
Maar wat is er nu precies dan met die deur.
Nu die deur is niet van de chirurg maar van haar assistente.
Slecht nieuws krijg je toch niet te horen van de assistente?.
Zo heb ik dit dus opgeslagen in mijn hersenen.
En dat is volgens mij zeer logisch.... toch!
En ik heb gelijk, de uitslag is goed.
Geen tumor te zien of iets wat er maar op lijkt (drogbeeld).
Ik hoef pas over 1 jaar weer terug te komen. Joepie!