Op mijn blog van eergisteren 'Op de kleintjes letten' sprak ik over het ijsje van Haagen Dazs: little pleasures. Zo hebben wij ook het ijs van Magnum: Temptations of Stolen kiss.
De verleiding dat voedsel heet.
De voedingsindustrie speelt handig in op de term 'Verleiding', hierbij denk je namelijk aan 'Genieten'. Bij verleidelijk eten krijg je het gevoel dat dit een beetje verboden is- en waardoor het juist extra aantrekkelijk wordt om 'lekker stout' te zijn. Je bevindt je ineens in een lastig dilemma; zelfregulatie. Aan de ene kant wil je ze wel eten maar aan de andere kant mag je ze niet eten.
De obesogene voedselomgeving.
De letterlijke betekenis: een omgeving waar je dik van wordt. Tegenwoordig is er altijd en overal eten te krijgen, je kunt terecht in supermarkten, kiosken, treinstations, sportkantines, scholen en zelfs sportscholen. Koeken, chocolade, ijs, kroketten, frites, chips en andere versnaperingen zijn op elke hoek van de straat verkrijgbaar. Je moet dus goed kunnen navigeren in deze obesogene voedselomgeving. Het is een feit dat mensen niet alleen zoveel eten als ze lekker vinden,maar simpelweg omdat het er is. Mensen gebruiken niet hun maag maar hun ogen.
Conclusie.
De voedselindustrie weet dat jij je ogen gebruikt. Let dus extra op die verleidelijke namen. Het gaat er namelijk niet om hoe het heet, maar om wat het is.
Dus; What's in de name.